NİNENİN MEKTUBU Ey umudumun gandili Gözyaşımın mendili Dağdan bayırdan aşırmadığım Gözden gönülden düşürmediğim Duaynan böyüttüğüm Türküynen yürüttüğüm Güneşim, ayım, yavrım bidenem ÖZAY’ım Acı haber tez uleşti elim ayağım doleşti Düğüm düğüm oldu boğazım Lokmamı yiyemedim bişey de diyemedim Dondum galdım netçeğimi bilmeden Ey gocaefem arkedeşim yavrım can yoldaşım Tarınam unum bulgurum bu dünyada umudum gururum Tencerede aşım dinmeiyen gözyaşım Nettin len nere gittin sen Benim yiğidimin ölünmesine İnsan hiç habar etmemi Nenesine Olaydı habarım bu halımla goşarak dağ daş aşarak Geçerdim garşısına ezrailin yavrımı bırakın beni alın derdim Hindi n’olıcak gari dostlar bişeyler deyin bari Tellidir anam tellidir Denizli’nin horozları bellidir deyen dağ taş aşan ses nerde Tepsi de tepsi fındıhlar Ayşe’de Veli ağayı gıdıhlar deyi gürül gürül coşan ses nerde Hani nerde çoban Mustafali goyunları gütmeyomu Çözde al deyen Fadime oynamaya gitmeyo mu? Ses gelimyo mu efemden hey garibim yavrım horozum tüktü türkü ötmeyomu Ey duaynan böyüttüğüm türküynen yürüttüğüm Güneşim, ayım, yavrım bidenem ÖZAY’ım Ben gideydim ya yavrım senin yerine Sensiz yaşamak benim neyime sana gurban olayım Gzvuştursun bizi Tanrım seni Cennette bulayım Makbule KAYA
Toplam 1211100 ziyaretçi (2605038 klik) kişi burdaydı!
